WLASSH®
 2011-2024

Winchester Lever Action Shooters Society Holland 

 Gevaarlijk laconiek gedrag.

01-03-2013
Gevaarlijk laconiek gedrag
Vroeg in de ochtend zaten de eerst binnengekomen schutters aan de bar voor de vers gezette koffie en langzaam druppelden de anderen deelnemers het verenigingsgebouw binnen. Wat was er aan de hand?
Eén keer in de maand is er een speciale “Militair Pistool “ training op de vereniging, een populaire KNSA discipline welke ook buiten de vereniging veel door de schutters wordt bezocht. Een succesnummer dus van de bond. In het gehele land kan men ruimschoots meedoen  aan allerlei verschillende wedstrijden maar het “Militair Pistool” gebeuren is toch de meest populaire van alle handvuurwapen disciplines. De verenigingen organiseren meestal een vaste avond of dag in de maand voor de training. Bij ons was dat dus 1 keer in de maand en wel in de ochtend.
Omdat de discipline zo populair is trekt het toch wat makkelijker nieuwkomers aan. Dat komt natuurlijk ook deels door de verplichting straks tot deelname aan een wedstrijd of competitie. Mensen gaan op zoek naar een leuke discipline of willen een keer wisselen van discipline. Helemaal geen probleem, hoe meer deelnemers  des te beter voor de competitie. En altijd is er een vaste ploeg aanwezig om deze nieuwkomers wegwijs te maken. Dat gaat niet altijd even goed.  Niet dat ze verkeerde uitleg krijgen, dat zeker niet. Nee het is meer omdat men de schutter niet kent. Wat heeft de schutter vooraf gedaan qua training en is hij wel op de hoogte van het reglement? En vooral; is de nieuwe schutter wel een veilige schutter?
De oudgedienden geven graag uitleg en na een paar keer is men in staat om veilig deel te nemen aan de training.
 
Maar is het wel zo veilig?
Eerlijkheidshalve moet ik nu glashard zeggen, NEE.
Omdat meedoen met de discipline “Militair Pistool” nu eenmaal een zwaar kaliber wapen vereist, is het een veel voorkomende zaak dat de schutters  deze munitie zelf maken. Op zich logisch, het kan iets goedkoper zijn dan een aankoop bij de vereniging of wapenhandel. Ik zeg bewust kan omdat het niet een eerste eis moet zijn. Munitie ga je zelf maken omdat je beter wil presteren en men wil de munitie ook beter op het wapen afstemmen en uiteindelijk is het ook leuk om te doen. Als het dan ook nog iets goedkoper is dan de fabrieksmunitie, dan is dat alleen maar een extra voordeel. 

Is de nieuwe schutter wel een veilige “producent “ van munitie?
Dat weet dus niemand en zal na verloop van tijd moeten blijken. En dat is nu het grote gevaar waar ik u voor wil waarschuwen. Dat is iets wat we maar gewoon moeten aannemen. We vertrouwen erop dat de schutters weten wat ze doen als ze de munitie aanmaken. Maar is zondermeer vertrouwen wel verstandig?
Zou de schutter geen goede herlader zijn en zou er regelmatig iets gebeuren, dan hoeft dat niet direct bekend te zijn bij het bestuur of Technische Commissie / kaartenbureau. De schutter kan de fouten tijdens de normale verenigingsavonden enigszins verdoezelen.
Niet lang geleden ging een vereniging de schotten tussen de schietpunten vervangen. Veelal zijn deze schotten van staal, bekleed met hout of ander materiaal. In de houten platen zaten de resten van meerdere wapenonderdelen geslagen! Zelfs een halve trommel van een .357 Magnum revolver werd gevonden. Niemand heeft ooit iets gemerkt of gemeld. Gelukkig is er niets gebeurd maar ooit is een schutter naar huis gegaan met pijn in zijn hand en een incompleet wapen. Maar u voelt hem zeker al aankomen, wat nu als de schutter op de baan naast u had gestaan met zijn wapen en zijn zelfgemaakte munitie? Op de baan staan met meerdere schutters gebeurt immers regelmatig, zeker bij de disciplines “Militair Pistool” en “Service Pistool”.
Ik kan u verzekeren dat we dan als vereniging een groot probleem zouden hebben gehad. De schutter maakt een enorme fout, andere schutters zijn gewond of erger en de vereniging komt onnodig in het nieuws. Dat is iets wat we niet willen meemaken want uiteindelijk slaat dit volledig terug op de gehele schietsport.
Het is van belang dat we de mensen goed leren kennen en dat andere schutters gevaarlijk gedrag gaan melden. Dat is geen verklikkersysteem maar een waarborg voor ons om voort te bestaan als schutter in een veilig omgeving. Liever een paar man berispen of royeren dan dat een hele vereniging op een negatieve manier in het nieuws komt. Want we weten allemaal dat dat een hoop gedonder met zich mee brengt qua aanpassingen van regels.
 
Een voorbeeld van laconiek gedrag.
De schutters mogen de wapens laden en proef aanslagen maken voor de eerste proefserie. We zijn aangeland bij de "Militair Pistool" competitie. De baancommandant en tevens wedstrijdleider geeft de commando’s tijdens deze interne verenigings- competitiewedstrijd.
Het merendeel schiet pistool maar er zijn ook een paar revolverschutters bij. Altijd leuk natuurlijk deze verschillende soorten wapens bij deze discipline.
Attentie……de fluit klinkt en de schutters starten hun serie.
Tijdens de eerste 6 proefschoten stond achter een revolverschutter een andere schutter met baankijker, een zogenaamde spotter. Deze zou spotten en aangeven waar de eerste treffers zouden vallen. De schutter kan straks door de aangegeven informatie bij de eerste wedstrijdserie een betere score neerzetten. Of beter gezegd, de schutter is niet bekend met zijn wapen en munitie.
“Ik zie ze niet vallen maar waarschijnlijk vallen ze te hoog” was de opmerking van de spotter. De schutter corrigeerde en ging wat lager richten. “Nog steeds te hoog” werd er gezegd. De andere schutters hadden op dat moment nog niets door en schoten geconcentreerd hun eerste proefserie af. De 3 minuten waren bijna om, de fluit klonk en men verzocht de schutters om de kaarten terug te laten komen. Gespannen keken de schutters naar de naderbij snellende kaarten aan het baantransport. Bij de bewuste schutter zat geen enkele treffer op de kaart. “Joh, je hebt je vergist, ik moet juist hoger richten, je zag het verkeerd”, riep de schutter richting zijn spotter.
Alle schutters plakten hun kaart af en men was gereed voor de eerste wedstrijdserie. De wapens werden geladen en opnieuw klonk het fluitsignaal. Wederom had men 3 minuten de tijd. De schutter met de revolver had de spotter niet meer nodig en wist nu ongeveer wat er loos was. Er werd een schot gelost en er werd door de kijker gekeken. Nogmaals een schot en weer een verbaasde blik na het kijken door de kijker. “Snap je dat nou, zo’n mooie lichte lading en nog steeds niets op de kaart”, je zag het de man denken.
Juist op dat moment kwam ik binnen en wachtte geduldig mijn beurt af. Ik keek langs de rij en zag de schutters geconcentreerd schieten. Omdat ikzelf graag met een revolver schiet, bleef mijn aandacht ook hangen bij de bewuste schutter. De man met de revolver was nerveus en stond aan zijn wapen te frunniken. Dat was ondertussen de baancommandant ook opgevallen. Hij zag mij staan en vroeg; “zou jij die meneer even willen helpen, het is een GP 100 en die ken jij wel”.
En of ik die ken, zowat de beste revolver op de markt met het fijnste mechaniek. Niet veel aan te verdienen voor de wapenhandel, die tunen liever de makkelijke Smith & Wesson maar geef mij de Ruger maar. Ik nam de revolver aan (de schutter kreeg de trommel niet open) van de schutter en automatisch stak ik de nylon stick in mijn zak. Al veelvuldig heeft deze nylon stick van 8 mm zijn diensten bewezen. De Ruger revolver is van zichzelf al zwaar maar deze was toch nog wat zwaarder dan normaal. Het was een 6 inch model en zeer zeker niet oud. Het zag er mooi strak uit. Het frunniken aan het wapen was een poging van de man om de trommel open te klappen maar dat lukte niet.
Ik nam het wapen mee naar de afgesloten ruimte en vroeg een ervaren medeschutter om te helpen. De nylon stick kon niet eens in de monding gestoken worden en ook de trommel ging niet open, dat beloofde niet veel goeds. Het wapen zat van voor naar achter vol met 158 grain loodkoppen. Jawel, 8 stuks zaten in de loop. Alleen de laatst afgevuurde kon niet meer volledig in de loop verdwijnen dus bleef deze steken exact op de naad tussen loop en trommel. Ongelooflijk, de man had niets gemerkt. De opslag die er niet was werd totaal niet waargenomen. De spotter heeft niets gezien en riep ook maar wat, net zo dom natuurlijk.
Mijn collega hield het wapen strak vast, we beschermden de monding en met de nylon stick heb ik de gok genomen en gepoogd de rij iets terug te tikken. Dat ging maar een paar mm goed maar net voldoende om de trommel open te krijgen. De schutter kon zo het wapen veilig meenemen naar huis en open tonen indien nodig. Hij kon met een volle loop richting wapenhandel. Wat moet je daar dan vertellen?
Wat een verhaal zult u denken. Inderdaad wat een verhaal en nog niet zolang geleden gebeurd. De schutter heeft het wapen naar de wapenhandel gebracht. Kosten om weer te kunnen schieten; € 200. En een deuk in het eigen ego rijker.
De schutter zelf was blij met de hulp van de ervaren schutters maar leek niet erg geschrokken. Dan moet men oppassen, deze herlader heeft ervaring met dit soort zaken!
Hij leek ook niet erg onder de indruk van de waarschuwingen die gegeven werden en na verloop van tijd kregen we wederom een melding binnen dat er weer kogels in de loop waren blijven steken.
Eigenlijk dus een sukkel die nooit meer mag herladen. De man en de omstanders hebben enorm veel geluk gehad, de minimale lading had ook kunnen detoneren. Een overlading is gevaarlijk maar een minimale lading kan door het botsen van twee vlamfronten extreme piekdrukken afgeven. Stel dat de schutter dit op de baan had gehad tijdens de knielende serie en de trommel vliegt dan uit elkaar? Stel je voor, dat wil men toch nooit meemaken.
Gevaarlijk laconiek gedrag heet dit toch, of wil u het anders noemen. Diverse schutters hebben op dit moment een verbod gekregen om op de vereniging te verschijnen met zelf geladen munitie. Zij kunnen nu alleen nog kopen bij de club zelf. Alleen zo kan men hen treffen en onszelf beschermen, anders niet. Het herladen van munitie gaan zij eerst maar eens goed leren en niet zelf experimenteren als je er geen verstand van hebt.
Dit zijn gelukkig uitzonderingen maar elke vereniging heeft wel een paar van deze gevallen rondlopen.
Gevaarlijk gedrag mag zeker gemeld worden aan het bestuur, dat heet niet verklikken, nee dat heet verstandig handelen. Het is voor uw eigen veiligheid. Deze mensen staan wel naast u op de baan tijdens het beoefenen van uw geliefde sport.
Sinds kort kent de vereniging een veiligheidscommissie en die gaat dit soort zaken proberen in goede banen te leiden. Goede serieuze schutters zullen er weinig van merken maar amateuristisch geknoei  van schutters moeten we snel zien te weren uit onze sport.
 
Zomaar een voorbeeld van wat er kan gebeuren als u een fout maakt tijdens het herladen. Deze toch zeer sterke Smith & Wesson revolver model 629 in kaliber .44 Magnum was niet bestand tegen de extreme druk en vloog uit elkaar.
Waar de onderdelen terecht zijn gekomen is niet bekend maar u zal er maar naast staan! 
 
Begrijp het goed beste schutters, een fout kan iedereen maken maar herhaaldelijk in de fout gaan is niet te accepteren, voor geen enkele vereniging. Zeker niet als men daarna nog laconiek over is. Dan mag van mij een royement van het betreffende lid snel volgen. Besef dus goed wat u thuis doet met uw herlaadapparatuur, u bent volledig verantwoordelijk voor de aanmaak van uw spullen. Laat de volgende foto nimmer een ervaring van u worden.
 
Ruger revolvers zijn zeer sterk gebouwd en het gebruikte gietstaal is van een zeer hoge kwaliteit. Men moet wel een erg domme fout hebben gemaakt om dit wapen op deze manier te "demonteren". Let u even op de losse delen van de cilinder. Die zijn na hun ongewilde vlucht weer boven water gekomen. De scherpe delen vliegen met hoge snelheid zijwaarts en wie op dat moment naast de onfortuinlijke schutter staat is in direct gevaar.
 
Ik gaf nu het voorbeeld van een revolverschutter maar kan er zeker ook een paar vertellen over  pistool- en geweerschutters, daar kan het uiteraard ook gruwelijk misgaan. Het heeft geen zin om ze allemaal te noemen, ik denk dat het verhaal duidelijk genoeg is. Zeker als ik erbij vermeld dat sommige schutters zich niet meer veilig voelen en de discipline gaan weren. Dan is het hoog tijd dat we de verkeerde personen snel gaan corrigeren of verwijderen uit de groep. Herladen is een prachtige aanvulling op uw hobby en een hoop wedstrijdschutters doen dit ook. Deze schutters stemmen de munitie perfect af op hun wedstrijdwapens en gelukkig is het merendeel van hen op een zeer verantwoorde wijze bezig. De paar onzorgvuldigen bezorgen ons echter wel een slechte naam.
Afgelopen weekend bezocht ik een EPP- wedstrijd en daar werd doodleuk beweerd dat herladers eigenlijk geweerd moeten worden van de baan. Het geeft te denken, die opmerking.
Ik ving dit op en vroeg voorzichtig om uitleg. Men had waarschijnlijk een paar onzorgvuldige herladers in de club die het wel erg bont hadden gemaakt met hun storingen en zodoende ontstaat al snel de slechte naam en dat is echt jammer.
Ik heb hem toch even uitgelegd dat schutters die serieus herladen vaak ook meer van vuurwapens afweten dan degene die niet herladen. Goed herladen verrijkt immers je kennis en je herkent fouten veel sneller. Kijk naar de munitie en ken de schutter!
Dat lijkt overdreven maar is het niet, een doosje patronen op het schietpunt kan veel vertellen over de maker. 
 
Blijft u in ieder geval goed opletten dat alles veilig verloopt, bij uzelf en bij uw medeschutters.
 
Robert Teske